انسان هيچ جرعه اى ننوشيد كه نزد خدا از جرعه خشمى كه براى رضاى خدا فرو خورد بهتر باشد.

بدانيد كه بهترين انسان ها كسانى هستند كه دير به خشم آيند و زود راضى شوند.

تعريف بيش از استحقاق، چاپلوسى و كمتر از استحقاق، از ناتوانى در سخن و يا حسد است.

حسد، بدن را فرسوده و عليل مى كند.

آفرين بر حسادت ! چه عدالت پيشه است ! پيش از همه صاحب خود را مى كشد.

از حسادت بپرهيزيد، زيرا حسد نيكى ها را مى خورد چنان كه آتش هيزم را مى خورد.

در برآوردن نيازهاى خود از پنهان كارى كمك بگيريد، زيرا هر صاحب نعمتى مورد حسد واقع مى شود.

حسادت نتيجه اى جز زيان و ناراحتى كه دلت را سست و تنت را بيمار مى گرداند به بار نمى آورد.

حسادت عيبى رسوا و بخلى سهمگين است و حسود تا به آرزوى خود درباره محسودش نرسد آرام نمى گيرد.

هديه دادن، كينه‏ ها را از سينه ‏ها مى ‏برد.

كينه ‏توز، روحش در عذاب است و اندوهش دو چندان.

حسود زود خشمگين مى شود و دير كينه از دلش مى رود.

گلايه كردن كليد سرسنگينى و بهتر از كينه است.

در هنگام سختى ها و گرفتارى ها كينه ها از بين مى رود.

برادرت را با همان وضعى كه دارد تحمل كن و زياد سرزنش نكن، زيرا اين كار كينه مى آورد.

براى دِرو كردن بدى از سينه ديگران، آن را از سينه خودت ريشه كَن كُن.